Εργοθεραπεία

Πολλές φορές έχουμε ανησυχία αν το παιδί μας ακολουθεί την σωστό ρυθμό ανάπτυξης , εκτός από το βάρος και το ύψος που αποτελούν βασικές μετρήσεις. Πότε θα κάτσει, πότε θα μπουσουλήσει, πότε θα περπατήσει? Αυτά είναι βασικά ορόσημα που όλοι τα ξέρουμε και μπορούμε να εύκολα να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. Τι γίνεται όμως όσο το παιδί μεγαλώνει και οι δεξιότητές του γίνονται πιο σύνθετες και συνδυάζονται μεταξύ τους? Τότε οι περισσότεροι γονείς καταφεύγουν σε συγκρίσεις με συνομήλικα παιδιά, χωρίς όμως πάντα να βγαίνουν ασφαλή συμπεράσματα. Παρακάτω θα αναφέρουμε μερικές ενδείξεις, που θα έπρεπε να μας κινητοποιήσουν και να ζητήσουμε την γνώμη ενός εργοθεραπευτή.

• Άργησε να περπατήσει (μετά το 18μηνο).
• Φοβάται το παιδί ή οι γονείς τα σκαλοπάτια (μετά τα 2 ½).
• Αποφεύγει τα κινητικά παιχνίδια (πχ παιδική χαρά) και προτιμά να λέει ιστορίες ή να παίζει συνεχώς ακίνητος.
  Σκοντάφτει, του πέφτουν πράγματα, έχει συχνά χτυπήματα σε διάφορα σημεία του σώματος και γενικά έχετε την αίσθηση ότι είναι αδέξιος.
• Περπατάει στις μύτες.
• Δεν έχει πρόθεση να αρχίσει να αυτοεξυπηρετείται.
• Δεν παίζει με άλλα παιδάκια
• Είναι πολύ ιδιότροπο με το φαγητό.
• Το ενοχλούν το μπάνιο, η βούρτσα, τα ρούχα όταν το ντύνεται και γενικά παρατηρείται μια αμυντικότητα στην αφή.
• Κινείται συνεχώς και δεν μπορεί να σταματήσει όταν του το ζητάτε.
• Αποφεύγει τη ζωγραφική (μετά τα 3 έτη)
• Δεν μπορεί να κόψει με το ψαλίδι (μετά τα 4 έτη)
• Σας λέει η δασκάλα του ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στις δραστηριότητες του παιδικού σταθμού ή δεν συμμετέχει σε αυτές.
• Δεν έχει αποφασίσει με πιο χέρι θα γράφει ή θα τρώει μετά τα 4 έτη.
• Αν νοιώθετε ότι κάτι δεν πάει καλά σχετικά με την συμμετοχή του παιδιού σας σε καθημερινές δραστηριότητες.

Το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο, γιατί συνήθως οι γονείς είναι οι πρώτοι που καταλαβαίνουν την δυσκολία, απλά δεν μπορούν να την αξιολογήσουν.

Μελέτης Πατεράκης,

Εργοθεραπευτής