- Μιλήστε με το παιδί σας σε τόνο μη βεβιασμένο, κάνοντας συχνές παύσεις. Περιμένετε μερικά δευτερόλεπτα αφότου σταματά να μιλά, και ύστερα μιλήστε. Η δική σας αργή, χαλαρή ομιλία θα είναι πιο αποτελεσματική από ένα σχόλιο ή μια συμβουλή του τύπου «μίλα πιο αργά» ή «πες το πάλι πιο χαλαρά».
- Μειώστε τον αριθμό ερωτήσεων που κάνετε στο παιδί σας. Αντί να θέτετε ερωτήσεις, απλώς σχολιάστε αυτό που μόλις είπε το παιδί σας.
- Χρησιμοποιήστε εκφράσεις προσώπου και τη γλώσσα του σώματος ούτως ώστε να δείξετε στο παιδί ότι σας ενδιαφέρει το περιεχόμενο αυτού που σας λέει και όχι ο τρόπος με τον οποίο το επικοινωνεί.
- Αφιερώστε λίγα λεπτά την ημέρα για να δώσετε την αμέριστη προσοχή σας στο παιδί. Αυτός ο κοινός, ήρεμος και χαλαρός προσωπικός σας χρόνος θα συμβάλει στην αυτοεκτίμηση του παιδιού.
- Βοηθήστε όλα τα μέλη της οικογένειας να μάθουν να μιλούν με τη σειρά τους σε μία συζήτηση. Τα παιδιά, και ειδικά αυτά που τραυλίζουν, μιλούν πιο άνετα όταν δεν τα διακόπτουν οι άλλοι.
- Παρατηρήστε τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγεστε με το παιδί σας. Προσπαθήστε να αυξήσετε τις στιγμές όπου το παιδί έχει πιο πολύ χρόνο για να μιλήσει.
- Πάνω απ’ όλα, δώστε του να καταλάβει ότι αποδέχεστε το παιδί έτσι όπως είναι. Η καλύτερη υποστήριξη θα είναι το ότι αποδέχεστε είτε τραυλίζει, είτε όχι.
Άντζελα Καραντώνη
Λογοθεραπεύτρια M.Sc.